Η ευτυχία είναι ώρες-ώρες πράγμα απλό. Όπως το να επιστρέφεις στο σπίτι σου μετά από δημιουργική συνάντηση με αγαπημένα πρόσωπα, μέσω άδειου αυτοκινητόδρομου, ακούγοντας στη διαπασών τους Γάμους του Φίγκαρο του Μότσαρτ.Αυτά έγιναν το βράδυ της 29ης Ιανουαρίου 2007, ημέρας της ζωής μου.
9 σχόλια:
Σου άφησα ένα "δωράκι" στο ποστ σου για τον Έλιοτ - εκείνο με τον "άηχο θρήνο".
Μου άρεσε το "...ημέρα της ζωής μου". Δεν ξέρω γιατί.
Το απήλαυσα ήδη το "δωράκι"!
Σου εύχομαι ολόψυχα να έχεις πολλές ακόμα τέτοιες "ημέρες της ζωής σου" και σε όλες τους να μπορείς να βιώσεις στιγμές ευτυχίας. Καλημέρα!
Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές γιατί ξέρω ότι τις εννοείς.
Η θεϊκή υπόσταση των μικρών πραγμάτων!
Ταιριάζει, ειδικά όταν πρόκειται για μουσική του Μότσαρτ.
Καλησπέρα!
Πραγματικά είναι εκείνες οι διαδρομές που ο Νίκος Δήμου αποκαλεί τέλειες.
Ξεχωριστές για τον κάθε ένα αλλά ιδιαίτερα σημαντικές!
Είναι εκείνες οι ευτυχισμένες συγκυρίες που χωρίς να ξέρεις πότε θα προκύψουν, όταν προκύπτουν κάνουν κάποιες στιγμές της ζωής μας τόσο ξεχωριστές και αξέχαστες.
Τι καλά!
Δημοσίευση σχολίου