Εις την Πόλη

Με ρώτησες, τι είναι αυτό που μας κάνει να ξαναγυρνάμε στον τόπο που γεννηθήκαμε, στον τοπο που μεγαλώσαμε. Δεν έχω εύκολη απάντηση. Μπορώ μονάχα να μοιραστώ μερικά πράγματα για τον δικό μου τόπο, για το δικό μου ταξίδι που είναι ταξίδι αποχωρισμού και επιστροφής μαζί.

Γεννήθηκα στην Πόλη, στο Μόδι του Kadikoy (αρχαία Χαλκηδόνα), στην ασιατική πλευρά της Πόλης. Μεγαλώσαμε ως Έλληνες. Αυτή ήταν η ταυτότητα μας. Φύγαμε κυνηγημένοι και φοβισμένοι. Καταλήξαμε στην Ελλάδα. Ήμουν λίγο μικρότερος από 11 χρονών. Ξεριζωθήκαμε. Η Ελλάδα θα ήταν ο τόπος μας πια.

Παλαιό Φάληρο ήταν ο νέος τόπος διαμονής μας. Μείναμε εκεί πολλά χρόνια. Αγάπησα και αγαπώ το Φάληρο, είναι η δεύτερη πατρίδα μου. Έτσι μ΄ αρέσει να το αποκαλώ τώρα.

Με την Πόλη τα πράγματα υπήρξαν πιο πολύπλοκα. Ο αποχωρισμός ήταν τραύμα. Δεν το ήξερα. Χρειάστηκε πολύς καιρός, εσωτερικές διεργασίες και πολλή δουλειά για να υποψιαστώ πως το κεφάλαιο Πόλη μόνο νεκρό δεν ήταν μέσα μου. Μίλησα με άλλους Κωνσταντινουπολίτες, άκουσα τις ιστορίες τους. Ζυμώθηκε το πράγμα μέσα μου.

Η Πόλη δεν είναι ένας γεωγραφικός τόπος είναι κομμάτι της ψυχής μου. Λίγο με ενδιαφέρει το πόσο έχει αλλάξει. Λίγο με ενδιαφέρει το ποιοι την κατοικούν σήμερα. Μέρος αυτού που είμαι είναι για πάντα δεμένο με τις πρώτες εκείνες εικόνες, ήχους, αρώματα που έζησα εκεί.

Επιστρέψαμε στην Πόλη το 2004. Για ένα ταξίδι. Όλη η οικογένεια μαζί. Ήταν ένα "κλείσιμο" που όλοι χρειαζόμασταν. Ήταν ένα χρέος προς τους ίδιους μας τους εαυτούς. Σήμαινε πολλά. Τα περισσότερα δεν ειπώθηκαν με λόγια. Δεν υπήρχε ανάγκη. Είμαστε εξαιρετικά τυχεροί που το καταφέραμε. Ο χρόνος πάντα πιέζει. Οι γονείς δεν θα είναι για πάντα μαζί μας. Το ξέραμε και το ήξεραν.

Αυτό το "κλείσιμο" ήταν ταυτόχρονα μια αρχή. Αρχή μιας νέας σχέσης με την Πόλη. Με την Πόλη μου. Την σύγχρονη και την παλιά, την πραγματική και αυτήν του φαντασιακού μου.

Το 2006 πηγα ξανά στην Πόλη μαζί με τη Φ. Μαζί της το γνώριμο τοπίο απέκτησε μιαν άλλη φρεσκάδα. Η Πόλη δεν είναι πια μόνο νοσταλγικό παρελθόν, έγινε και ζωντανό παρόν. Το ταξίδι συνεχίζεται...