Πέμπτη, Νοεμβρίου 09, 2006

Άηχος Θρήνος


Που υπάρχει ένα τέλος αυτού, του άηχου θρήνου,
Του σιωπηλού μαρασμού των φθινοπωρινών ανθών
Που ρίχνουν τα πέταλά τους και μένουν ασάλευτα
Πού υπάρχει ένα τέλος για τα συντρίμμια που παρασύρονται,
Για τη δέηση των οστών στην ακτή, τη δέηση που δεν αρθρώθηκε
Τη δέηση στον καταστροφικό ευαγγελισμό;


Where is there an end of it, the soundless wailing,
The silent withering of autumn flowers
Dropping their petals and remaining motionless;
Where is there an end to the drifting wreckage,
The prayer of the bone on the beach, the unprayable
Prayer at the clamitous annunciation?


Από τα Τέσσερα Κουαρτέτα του Έλιοτ
Μετάφραση Παυλίνα Παμπούδη
Ο πίνακας είναι του Michael Hodgson

Σαν άγνωστη εξωτική ήπειρος είναι η ποίηση του Έλιοτ για μένα. Καθόλου δεν είμαι εξοικειωμένος με τον κόσμο του. Παρόλα αυτά η γοητεία που μου ασκεί είναι μεγάλη. Το ενδιαφέρον μου ξεκίνησε μάλλον από την σχέση που έχει με την ποίηση του Σεφέρη. Ο Σεφέρης είναι ο δεύτερος πιο αγαπημένος μου Έλληνας ποιητής, μετά τον Καβάφη. Η επιρροή που είχε από την ποίηση του Έλιοτ είναι πολύ γνωστή. Οι πρώτες μου λοιπόν αναγνώσεις ήταν από καθαρή περιέργεια. Ήθελα να δω πως σχετίζεται ο Έλιοτ με τον Σεφέρη.

Έτσι ξεκίνησα. Ως συνήθως οι προσεγγίσεις μου σε έργα που έχουν μεγάλη έκταση δεν είναι συστηματικές. Μου αρέσει να ξεκινάω τσαλαβουτώντας. Αρχίζω συνήθως από τη μέση κάποιου έργου, κάτι σαν δειγματοληψία. Να δω αν μου κάνει το έργο για να αρχίσω μετά να το μελετώ αργά και συστηματικά. Έχοντας όμως ήδη πάρει μια γεύση.

Σε αυτές τις πρώτες επαφές βρίσκομαι ακόμα και το αποτέλεσμα είναι πολύ γοητευτικό για μένα. Ανακαλύπτω ένα βάθος και μια δύναμη που με ξαφνιάζει και ώρες-ώρες με τρομάζει και λίγο. Μου αρέσει η όλη αυτή διαδικασία. Νομίζω πως θα υπάρξει συνέχεια.


Τετάρτη, Νοεμβρίου 08, 2006

Στο Παράθυρο του Σοφού


.
Σερενάδα στο παράθυρο του σοφού

Σοφέ μου, το τετράσοφο
Που σε φωτάει λυχνάρι
Nάτανε, λέει, φεγγάρι
Kαι συ είκοσι χρονώ !

Nάτανε τάχα η γνώση σου
Mε τον αγέρα αμάχη,
Για δασωμένη ράχη
ξεκίνημα πρωινό…

Nάτανε τάχα η σκέψη σου
Συρτού χορού τραγούδια
Mιαν αγκαλιά λουλούδια
Mιαν ιστορία τρελλή,

Tα μύρια που δε γνώρισες
Nερό θαν τάειχες μάθει
Mε δάσκαλο τα πάθη
M’ ένα κλεφτό φιλί.

Πολύ την καταφρόνεσες
Tη ζωή, πανάθεμά τη…
Kαι τώρα ; Eίναι φευγάτη
Σαν όνειρο πρωινό.

Xειλάκια ανθούν στη γειτονιά
Γαρούφαλα στη γλάστρα–
Kαι συ διαβάζεις τ’ άστρα
Kαι το βαθύ ουρανό.

Ζαχαρίας Παπαντωνίου


Ανακάλυψα πρόσφατα μια πολύ ενδιαφέρουσα σελίδα όπου υπάρχουν απαγγελίες ποιημάτων. Ξεχώρισα αρχικά αυτό του Ζαχαρία Παπαντωνίου επειδή δεν είναι μεν ανάμεσα στους κορυφαίους αλλά εμένα μου αρέσει ιδιαίτερα ως ποιητής. Το συγκεκριμένο ποίημα μπορεί κανείς να ακούσει εδώ.

Θεωρώ τη συγκεκριμένη σελίδα ιδιαίτερα χρήσιμη γιατί η ποίηση προορίζεται να ακούγεται και όχι απλώς να διαβάζεται. Γι αυτό είναι πολύ πιο εύκολη η μύηση μας σε οποιοδήποτε σχεδόν ποίημα αν προσπαθήσουμε να το διαβάσουμε δυνατά. Φυσικά το άκουσμα μια απαγγελίας ενός ποιήματος από τον ίδιο τον ποιητή, όταν αυτή είναι διαθέσιμη, φωτίζει συνήθως το ποίημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έχω στο νου μου κυρίως τις απαγγελίες ποιημάτων του Ελύτη και Σεφέρη από τους ιδίους.

O πίνακας είναι του Rembrandt



Contrapunctus

  Λίγες μέρες πριν εκδόθηκε η ποιητική μου συλλογή Contrapunctus από τις εκδόσεις Πληθώρα. Ήταν ένα πείραμα αντίστιξις. Ξεκίνησε με το ερώτη...