Λοιπόν γιατί, ὅταν μέ χρυσή μανία
ἡ ἄνοιξη ἐξαφανίζει τ' ἀπομεινάρια τοῦ χειμώνα, γιατί θά πρέπει νά ὀνειρεύεται ὁ νοῦς ἐπιστροφή ἤ θάνατο; Εἶναι ὕπνος ἡ ἄνοιξη;
Αὐτό τό θάλπος εἶναι γιά ἐραστές πού ἐκπληρώνουν τελικά τόν ἔρωτά τους, αὐτή ἡ ἀρχή κι ὄχι ἐπανάληψη, αὐτό τό ἀδιάκοπο βουητό τῆς νέας μέλισσας.
Απόσπασμα απο το ποίημα «Σημειώσεις για έναν υπέρτατο μύθο» του Wallace Stevens, σε μετάφραση του Στάθη Καββαδά. Εκδοσεις Βιβλιοπωλειον της «Εστίας». Πίνακας: Alexej von Jawlensky
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου