O Bach έλεγε πως, ό,τι κατόρθωσε ήταν προϊόν επιμέλειας. Αλλά τέτοιου είδους επιμέλεια προϋποθέτει ταπεινοφροσύνη και τρομερή αντοχή στον πόνο, συνεπώς δύναμη. Κι όποιος καταφέρνει μέσα απ΄όλα τούτα να εκφράζεται τέλεια, μας μιλάει απλούστατα με τη γλώσσα ενός μεγάλου ανθρώπου. 
Η άσχημη διάθεση είναι σαν την τεμπελιά γιατί είναι ένα είδος τεμπελιάς. Η φύση μας τείνει προς τα εκεί, κι ωστόσο αρκεί μια φορά να βρούμε τη δύναμη να πάρουμε την απόφαση, κι η δουλειά μας στο εξής γίνεται άνετα, ενώ βρίσκουμε πραγματική απόλαυση στη δραστηριότητα.
Υπαρξιακός ψυχοθεραπευτής είναι αυτός που στην εργασία του μετέχει με όλη του την ύπαρξη. Αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως μια ενσώματη ύπαρξη, ένα μείγμα σώματος και ψυχής που δεν κρύβεται πίσω από θεωρίες, τεχνικές και εύκολες κατηγοριοποιήσεις. Λειτουργεί όχι μόνο με την νόηση αλλά και με το συναίσθημα και με την βούληση. Λειτουργεί με όλο του το σώμα και την ψυχή. Και με τον ίδιο τρόπο ακριβώς αντιλαμβάνεται και τον θεραπευόμενο. Η θεραπευτική σχέση γίνεται τότε μια συνάντηση δύο ανθρώπων, που σε υπαρξιακό επίπεδο, μοιράζονται μια κοινή, ανθρώπινη μοίρα.
Λίγες μέρες πριν εκδόθηκε η ποιητική μου συλλογή Contrapunctus από τις εκδόσεις Πληθώρα. Ήταν ένα πείραμα αντίστιξις. Ξεκίνησε με το ερώτη...
