που δεν μου λένε πια τίποτα.
Πού πήγα εκείνη τη μέρα,
τι έκανα - δεν ξέρω.
Αν κάποιος διέπραξε ένα έγκλημα — δεν θα είχα άλλοθι.
Ο ήλιος έλαμψε και έδυσε αλλά δεν το πρόσεξα.
Δεν έχω σημειώσει κάτι στο ημερολόγιο
για την περιστροφή της Γης.
Θα ήταν πιο εύκολο να σκεφτώ ότι είχα πεθάνει για λίγο
παρά να πω πως δεν θυμόμουν τίποτα,
αν και δεν έπαψα να ζω.
Σίγουρα, δεν ήμουν πνεύμα, ανέπνεα, έφαγα,
ακούγονταν τα βήματά μου
και πρέπει να υπάρχουν ίχ
νη από τα δάχτυλά μου
νη από τα δάχτυλά μου
σε κάποια χερούλια πόρτας.
Οι αντανακλάσεις μου καθρεφτίστηκαν.
Φόρεσα κάτι που είχε χρώμα.
Ένας ή δύο άνθρωποι θα πρέπει να με είδαν
Ίσως εκείνη την ημέρα
Βρήκα κάτι που είχα χάσει νωρίτερα.
Ή έχασα κάτι που βρήκα αργότερα.
Ήμουν γεμάτος συναισθήματα και εντυπώσεις.
Τώρα είναι όλα
σαν κουκκίδες σε αγκύλες.
Πού ήμουν τυλιγμένος,
πού κρύφτηκα -
είναι μάλλον ένα έξυπνο κόλπο
να εξαφανιστεί κανείς από παντού.
Ταρακουνώ τη μνήμη -
θα αρχίσει άραγε να θροΐζει
κάτι που κοιμάται εδώ και χρόνια στα κλαδιά της
Οχι.
Προφανώς απαιτώ πάρα πολλά —
όχι λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο.
Ποιηση: Wisława Szymborska
Μετάφραση στα Αγγλικά: Adam Czerniawski
Μετάφραση - απόδοση: Αλέξης Χαρισιάδης
Πίνακας: Edward Hoppe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου