Είναι μια περίοδος περίεργη για μένα. Κάπως χλιαρή. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Μεταβατική. Χωρίς να είναι ξεκάθαρο το προς τα που θα είναι η μετάβαση.
Έτσι, διάλεξα να αναζητήσω λίγη έμπνευση ζωής από την τέχνη. Βρήκα την ανθισμένη αυτή αμυγδαλιά του Βαν Γκονγκ. Κοιτάζοντας την χάνομαι στην ομορφιά της. Και συνεχίζω.
Ανθισμένη Αμυγδαλιά
1890
Μουσείο Βαν Γκονγκ
1890
Μουσείο Βαν Γκονγκ
3 σχόλια:
Καλέ μου ALX, αυτές οι μεταβατικές περίοδοι είναι όντως άχαρες,αλλά οδηγούν σχεδόν πάντα στην ανανέωση! Αξιοποίησέ την με τον καλύτερο δυνατό τρόπο! Πανέμορφη η αμυγδαλιά σου...
Σ΄ευχαριστώ καλη μου tradescadia.
Καλη μέρα και σε σένα.
"Και μες την τέχνη πάλι,
ξεκουράζομαι απ’ τη δούλεψή της" Καβάφης
Να τι μου θύμισε το συνοδευτικό της αμυγδαλιάς κείμενο. Άρα, καθόλου άχαρη είναι μια τέτοια μεταβατική περίοδος.
Την καλησπέρα μου, έστω και ...ένα σχεδόν χρόνο μετά την ανάρτηση :))
Δημοσίευση σχολίου