Ξεκίνησα να γράφω για να περιγράψω μια αίσθηση καλή, αποτέλεσμα μίας απόφασης που πήρα. Αίσθηση ανακούφισης αλλά και δύναμης. Ξεκίνησα να γράφω, αλλά έμεινα στη μέση. Τα όσα έγραφα ήταν ξερά και ανούσια. Ανυπομονούσα και βιαζόμουν.
Ήρθε στο νου μου τότε ένα ποίημα του Σεφέρη που αγαπώ πολύ. "Ένας Γέροντας στην Ακροποταμιά". Αντιγράφω κάποιους στίχους που ταιριάζουν με την φάση που προηγήθηκε για μένα.
"Κι όμως πρέπει να λογαριάσουμε πως προχωρούμε.
Να αισθάνεσαι δε φτάνει μήτε να σκέπτεσαι μήτε να κινείσαι
μήτε να κινδυνεύει το σώμα σου στην παλιά πολεμίστρα,
όταν το λάδι ζεματιστό και το λιωμένο μολύβι
αυλακώνουνε τα τειχιά
Κι όμως πρέπει να λογαριάσουμε κατά που προχωρούμε"
Σας έχω πει πόσο αγαπώ την ποίηση του Σεφέρη;
11 σχόλια:
Είναι γεμάτες ποίηση οι διάδρομες μας.
Άλλοι το καταλαβαίνουμε και άλλοι όχι.
Η ποίηση όμως υπάρχει πάντα και παντού.
Τριγυρνάει μέσα μας, στα σπλάχνα μας.
Και κάποτε κάνει μια έκρηξη και αναγαλλιάζει τις ψυχές μας.
Καλησπέρα.
Το απόσπασμα από το ποίημα του Σεφέρη μ'έβαλε σε σκέψεις.
Καλημέρα Σταύρο,
Ποίηση μπορούμε πράγματι να βρούμε και στα πιο απίθανα μέρη. Για την ακρίβεια δεν είναι η ποίηση κάπου εκεί, έξω από μας. Την δημιουργεί η ποιητική ματιά μας, αν και όταν υπάρχει. Σε κάθε περίπτωση, τόσο πολύτιμη.
Δύσκολο πράγμα οι αποφάσεις, δύσκολο να επιλέγουμε. Βαρύ -αλλά άλλο τόσο βαρύ, είναι και να νιώθουμε πως κάποιος άλλος καταργεί αυτή μας τη δυνατότητα και επιλέγει εκείνος αντί για μας.
Πώς να λογαριάσεις πώς προχωράς;
Εγώ έχω ζήσει στιγμές, θά έλεγα, μυστηριακές, όταν, στην παρουσία κάποιου άλλου -κάποιες φορές χωρίς καν να πει τίποτε- νιώθω να ξεκαθαρίζουν αυτομάτως τα όσα συμβαίνουν μέσα μου. Ενώ, όταν τα σκέπτομαι μόνος, πελαγοδρομώ. Ίσως να είναι αλήθεια αυτό που 'λέγαν οι παλιοί σοφοί, πως η αληθής Γνώση είναι πάντα προϊόν σχέσης.
Να είσαι καλά. Καλή δύναμη με τις επιλογές... και την ευθύνη που τις ακολουθεί.
Kαλησπέρα!
Όλοι οι δρόμοι είναι το ίδιο όταν δεν ξέρεις πού θέλεις να πας - κάπως έτσι θυμάμαι ότι είπε ο γάτος στην Αλίκη...
Λοιπόν, γιαααα πέρνα απ' το καλύβ'!
Σου έχω πρό(σ)κληση. Αν δεν μπορείς ' ανεβάσεις, απλά γράψε τους τίτλους από πέντε τραγούδια που αγαπάς πολύ...
Ασπάζομαι την δεξιάν σας
@chris
Πρόσκληση ελήφθη. Ευχαριστίες!
@athanasia
Έτσι έλεγε ο γάτος αλλά ήταν νομίζω κακόβουλος:)
Πάντως το άλλο που λέει "όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη" σωστό δεν είναι. Χρόνια τώρα έχω περπατήσει σε πληθώρα δρόμων και ακόμα να αξιωθώ να φθάσω εκεί. Καλό σου βράδυ.
@christophorus
Οι αποφάσεις είναι δύσκολες για πολλούς λόγους. Ίσως ο κυριότερος είναι γιατί μας φέρνουν αντιμέτωπους με την απώλεια. Ό,τι και να επιλέξεις θα πρέπει να αφήσεις κατά μέρος κάτι άλλο.
Στη δική μου περίπτωση η απόφαση ήταν δύσκολη κυρίως γιατί το τοπία ήταν πού θολό.
Α, και για να μην ξεχνιέμαι η "απόφαση" είναι μόνο το πρώτο βήμα.
Από αυτό το ποίημα έχω κρατήσει έναν στίχο πολύ κοντά στην καρδιά μου
"κι αν είναι ανθρώπινος ο πόνος δεν είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε"
Λατρεύω τον Σεφέρη! :)
Κορυφαίος στίχος όντως.
"Λατρεύω τον Σεφέρη! :)"
Κάτι υποπτεύτηκα από το υπέροχο blog σου :)
Μπορούμε αλήθεια να λογαριάσουμε;
Νομίζω ότι η Μοίρα είναι πιό δυνατή από τον Νου μας. Ισως το μόνο που μπορούμε είναι να μάθουμε να επιβιώνουμε και να συνειδητοποιήσουμε πως μετά από κάθε μάχη, είτε νικητές είτε ηττημένοι, είναι μιά ακόμα νίκη.
"Μπορούμε αλήθεια να λογαριάσουμε;"
Συνήθως οι λογαριασμοί μας πάνε χαμένοι είτε γιατί δεν μπορούμε να υπολογίσουμε είτε, το πιο σύνηθες, τα πράγματα έρχονται τελείως διαφορετικά απ΄ ότι τα περιμέναμε.
Και όμως, θα συμφωνήσω με τον ποιητή πως χρειάζεται να το κάνουμε. Παρά το γεγονός πως ξέρουμε την ματαιότητα του. Ή ίσως ακριβώς γι αυτό. Βρίσκω στην προσπάθεια αυτή, μέρος του μεγαλείου του ανθρώπου.
Φυσικά αυτό προϋποθέτει το να είμαστε έτοιμη και για την αλλαγή και την αποτυχία και την ματαίωση. Καθόλου εύκολο.
Δημοσίευση σχολίου