Δέντρα μου, δέντρα ξέφυλλα στη νύχτα του Δεκέμβρη,
στη σκοτεινή, βαθιά δεντροστοιχία
μαζί πηγαίνουμε, μαζί και η μέρα θα μας έβρει,
ω ερημικά, θλιμμένα μου στοιχεία.
στη σκοτεινή, βαθιά δεντροστοιχία
μαζί πηγαίνουμε, μαζί και η μέρα θα μας έβρει,
ω ερημικά, θλιμμένα μου στοιχεία.
Αύριο, μεθαύριο, σύντροφο θα μ' έχετε και φίλο,
τα μυστικά σας θέλω να μου πείτε,
μα όταν, αργότερα, φανεί το πρώτο νέο σας φύλλο,
θα πάω μακριά, το φως για να χαρείτε.
τα μυστικά σας θέλω να μου πείτε,
μα όταν, αργότερα, φανεί το πρώτο νέο σας φύλλο,
θα πάω μακριά, το φως για να χαρείτε.
Κι αφού ταιριάζει, ω δέντρα μου να μένω απ' όλα πίσω
τα θαλερά και τα εύθυμα στην πλάση,
εγώ λιγότερο γι' αυτό δε θα σας αγαπήσω,
όταν θα μ' έχετε κι εσείς ακόμη προσπεράσει.
τα θαλερά και τα εύθυμα στην πλάση,
εγώ λιγότερο γι' αυτό δε θα σας αγαπήσω,
όταν θα μ' έχετε κι εσείς ακόμη προσπεράσει.
Κώστας Καρυωτάκης
Εδώ και κάμποσους μήνες είμαι κοντά πολύ στην ποίηση του Καρυωτάκη. Γνώριζα αρκετά ποιήματα του από την παιδική μου ηλικία, χάρη στις απαγγελίες του πατέρα μου. Ύστερα από προσωπικά αναγνώσματα. Όμως πρόσφατα ξαναπλησίασα τον ποιητή χάρη στις απαγγελίες ποιημάτων του από τον Μανώλη Αναγνωστάκη. Ο δίσκος αυτός έπεσε σχεδόν τυχαία στα χέρια μου και από τότε με συντροφεύει σε πολλές από τις μετακινήσεις μου, καθώς τον ακούω στο αυτοκίνητο.
Ο Καρυωτάκης είναι ποιητής παρεξηγημένος. Δεν χρειάζεται να πάσχεις από κατάθλιψη για να ακούς Καρυωτάκη και ούτε θα πάθεις κατάθλιψη ακούγοντας τον. Φυσικά αν ήδη η κατάθλιψη είναι μέσα σου και αφεθείς και στη μαύρη μαγεία του ποιητή, ε τότε ο συνδυασμός είναι επικίνδυνος! Ίσως πάλι και όχι. Ίσως να λειτουργήσει ομοιοπαθητικά! Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι η κατάθλιψη που με φέρνει κοντά του, μια και για μένα είναι αυτή μια περίοδος πολύ γόνιμη και θετική.Τι με γοητεύει λοιπόν στον Καρυωτάκη; Το πρώτο που έρχεται στο νου είναι η ευαισθησία του. Αυτή νομίζω δεν χρειάζεται περισσότερα σχόλια, είναι ολοφάνερη. Κάτι άλλο όμως που θαυμάζω σ΄ αυτόν είναι το θάρρος του. Ίσως φανεί παράξενο να μιλάω για θάρρος για κάποιον που τελικά αυτοκτόνησε. Αν είχε θάρρος θα άντεχε τη ζωή, μπορεί να έλεγε κάποιος. Αλλά δεν αναφέρομαι σε αυτό. Μιλάω για το θάρρος του να ανοίγει κανείς την ψυχή του, να εκτίθεται, να απογυμνώνεται μπροστά σε όλον τον κόσμο. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για μια ψυχή τόσο πληγωμένη. Δεν είναι εύκολο να ψιθυρίσεις πως πονάς, δεν είναι εύκολο να μιλήσεις για τον σπαραγμό σου. Θέλει θάρρος. Θάρρος και δύναμη. Αυτό εμένα με γοητεύει και είναι κάτι που σέβομαι βαθιά.
Αισθάνομαι ευγνωμοσύνη και χρωστώ πολλά στον ποιητή. Ναι, τις μέρες αυτές είμαι με τον Καρυωτάκη.
Ό πίνακας είναι του John Crump
http://www.johncrump.co.nz/
http://www.johncrump.co.nz/
2 σχόλια:
exei perasei sxedon enas xronos,alla tha itan poli oraio na ksanadimosieuseis ki alla poiimata tou kariotaki.
Το ποίημα γράφτηκε μετά το χωρισμό του με την Πολυδούρη, λέγεται ότι της το αφιέρωσε, δημοσιευμένο σε ένα περιοδικό που δημοσίευσε και κείνη για εκείνον. Δεν λέω ότι το ποίημα γράφτηκε για εκείνην, μόνο ότι αφιερώθηκε σ'εκείνην η αφορμή του. Αιτία παραμένει φυσικά ο Καρυωτάκης, κρύος και πικρός άνθρωπος, γεμάτος αγάπη και απόγνωση. Ήταν μόλις 6 μήνες μαζί, όταν βεβαιώθηκε ότι έχει σύφιλη και έψαξε κάθε τρόπο για να χωρίσουν, για να χωρίσει και από τη ζωή του, αν θα μπορούσε. Το πρώτο το πέτυχε γρήγορα, το δεύτερο το 1930 αυτοκτονώντας μ'έναν πυροβολισμό - ασυνήθιστη αυτοκτονία - στην καρδιά (φωτογραφίες του πτώματος υπάρχουν μέχρι και στο Ίντερνετ). Δύσκολο και μάλλον ούτε καν επιθυμητό να "μπεις" στην ψυχή τέτοιων ανθρώπων, δεν το θέλουν, έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν "μπαίνει" κανείς σε κάποιον, κι αν μπει, του ανοίξανε και "μπήκε". Πολλά έχουν ειπωθεί για τους έρωτές του, αλλά οι έρωτες μετά από τόσα χρόνια και δάκρυα έχουν ήδη σωπάσει και μόνο μας κοιτάνε, οι υπόλοιποι είμαστε -μέχρι και η "ο Θεός να την κάνει" έρευνα - που τρωγόταν αν όντως υπήρξαν έρωτες και σχέσεις με την Πολυδούρη ή όχι και πόσο και τι. Λυπηρό να χάνεται η αγάπη στην έρευνα! Γιατί δεν την αφορά. Σημασία έχει το κείμενο και ο άνθρωπος. Οι σχέσεις που έχουν σημασία είναι αυτές των κειμένων μεταξύ τους, ποτέ αυτές των ανθρώπων, όχι για την έρευνα.
Δημοσίευση σχολίου