Γλυκά θροΐζουν γύρω μου τα δένδρα. Tί υψηλός και αίθριος που είναι ο ουρανός! Mέσ' στην ψυχή μου το ουράνιον τόξον και στην καρδιά μου μέσα - στιλπνός, πασίχαρος κορυδαλλός - λαλεί ο μικρός μου γιος. Ανδρέας Εμπειρίκος
(από την Oκτάνα, Άγρα 1980)
(από την Oκτάνα, Άγρα 1980)
Μ΄ αρέσει ιδιαίτερα το ποίημα αυτό του Εμπειρίκου. Απέριττο και πλήρες. Με συγκινεί επειδή κάπως έτσι νιώθω κι εγώ για τους δυο στιλπνούς, πασίχαρους κορυδαλλούς μου.
2 σχόλια:
Φτου Φτου Φτου
Κουκλιά είναι τα πιτσιρίκια! Το ποίημα του Εμπειρίκου το θυμόμουν από μια δισκογραφική του ανάγνωση...
@chris
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Κι εγώ το ποίημα αυτό το γνώρισα από μια ανάγνωση του ιδίου του ποιητή.
Δημοσίευση σχολίου