Λάμπουν αλλιώς οι δικές σου λέξεις
Καθώς κυλούν σε κάθε κίνησης σου τον ποταμό
Αφήνοντας στο δέρμα ό,τι μ΄ανάσα επιλέξεις
Σελίδες πλάθοντας της ζωή με τον καιρό
Απ΄των ματιών σου τους ήλιους αρπαγμένες
Υγρές ακόμα στα δίχτυα σπαρταρούν
Φωνάζουν για να ζήσουν αναγκασμένες
Να απλώνουν χέρια και να τραγουδούν
Οι ντροπαλά κρυμμένες στου μέλλοντος το ημίφως
Που ξεναγούν διστακτικά παράθυρα ανοιχτά
Δείχνοντας ένα μονοπάτι εφηβείας
Καθάριο σαν νερό που ρέει σε βουνοπλαγιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου