Κύκλοι ύπαρξης

Ξανά και ξανά θα έρχεται η αδράνεια να διεκδικήσει την επαναφορά σε αυτά που ήδη γνωρίζουμε, σε αυτά που ήδη κάνουμε. Μοιάζει ωσάν η ύπαρξη να αναδύεται για λίγο από τον χυλό του τίποτα και μετά ξαναγυρίζει σ΄αυτόν. Αυτή η φράση μπορεί να συνοψίσει ολόκληρη τη ζωή.

Μπορεί όμως να περιγράψει και την κάθε μέρα όπου χανόμαστε στην επανάληψη, στον αυτοματισμό, στο τίποτα. Με λίγες ίσως εξαιρέσεις, αφύπνισης, όπου τότε και για πολύ λίγο, όλα αποκτούν τη διαύγεια που θα έπρεπε να έχουν, η ιεράρχηση γίνεται εύκολα και αβίαστα, τα "σκουπίδια" της ζωής μας πετιούνται με ευκολία.

Ύστερα πάλι η εγκαθίσταται η λήθη. Σε μία κυκλική επανάληψη που θυμίζει τη μοίρα του Συσίφου.

Ο πίνακας είναι του Rene Magritte