"Το έργο τέχνης δεν είναι παρά ένα μέσον προοριζόμενο να διευκολύνει τη γνώση της ιδέας, γνώση που συνιστά την αισθητική ηδονή. Αφού συλλαμβάνουμε πιο εύκολα την ιδέα με το μέσον του έργου τέχνης παρά με την άμεση θέαση της φύσης και της πραγματικότητας έπεται ότι ο καλλιτέχνης, μη γνωρίζοντας πια την πραγματικότητα αλλά, μόνον την ιδέα, δεν αναπαράγει (αντιγράφει) το ίδιο μέσα στο έργο του παρά την καθαρή ιδέα, τη διακρίνει απ΄ την πραγματικότητα, αμελεί όλα τα ενδεχόμενα που θα μπορούσαν να τη συσκοτίσουν. Ο καλλιτέχνης μας δανείζει τα μάτια του για να κοιτάξουμε τον κόσμο. "A.R. Scopenhauer
Ο κόσμος σαν βούληση και σαν παράσταση.
Ο κόσμος σαν βούληση και σαν παράσταση.
Η επιλογή του κειμένου είναι αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού στο οποίο με προσκάλεσε η dreamerland και γιαυτό την ευχαριστώ. Να και οι κανόνες του αν και δεν τους εφάρμοσα επακριβώς: πιάνεις το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σου, το ανοίγεις στη σελίδα 123, προσπερνάς τις πέντε πρώτες περιόδους και παραθέτεις τις 6η-8η. Στη συνέχεια προσκαλείς όσους φίλους επιθυμείς να συμμετάσχουν. Ας καλέσω λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου τους Tradescadia, Christophorus, ΜΟΡΦΕς και Ανεμοσκορπίσματα αν δεν έχουν ήδη λάβει μέρος.
11 σχόλια:
Ευχαριστώ για την πρόσκληση!
Το ετοίμασα!
"Ο καλλιτέχνης μας δανείζει τα μάτια του για να κοιτάξουμε τον κόσμο."
Αλλά πόσοι θα το δουν με το ίδιο βλέμμα άραγε;
"Ο καλλιτέχνης μας δανείζει τα μάτια του για να κοιτάξουμε τον κόσμο."
Αλλά πόσοι θα το δουν με το ίδιο βλέμμα άραγε;
Kαλή τυχαία επιλογή αποσπάσματος! Ενδιαφέρον αυτό το "μας δανείζει τα μάτια του".
Δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Θα το έλεγα αλλιώς, ότι "μας λέει -όχι με λόγια- τί είδε εκείνος".
Και το ενδιαφέρον είναι αν αισθανόμαστε τί είδε, χρησιμοποιώντας μόνον τα μάτια μας καθώς κοιτάζουμε το έργο κι όχι τη λεκτική ανάλυση κάποιου.
Το σκεφτόμουν γιατί, ενώ λέγεται συχνά ότι ο σημερινός κόσμος είναι κόσμος της εικόνας, συναντώ πολλούς που σχεδόν δεν είναι σε θέση (ή, έστω, διστάζουν) να κοιτάξουν χωρίς να τους εξηγήσει κάποιος λεκτικά.
Αλέξη, έχεις κι άλλη πρόσκληση!
Όμορφο κείμενο.
Προσπάθησα, αλλά ό,τι βιβλίο είχα κοντά μου, δεν έβγαζε νόημα ατο συγκεκριμένο απόσπασμα της 123ης σελίδας. Οπότε, ή θα κλέψω, ή δεν θα παίξω...
Καλή μέρα να έχεις, Αλέξη.
"Οπότε, ή θα κλέψω, ή δεν θα παίξω..." γράφεις αγαπητέ Χριστόφορε. Και κατά έναν περίεργο τρόπο η φράση αυτή συνοψίζει τις δύο βασικές επιλογές που έχουμε για να ζήσουμε στην σημερινή Ελλαδική μας πραγματικότητα ;)
καλή σου μέρα
@kira
Ευχαριστώ! Υπόσχομαι να ανταποκριθώ. Όλες μας οι υποσχέσεις θα πραγματοποιηθούν μέσα στην τετραετία. Και αυτό είναι δέσμευση;)Χμ, ανακαλύπτω το πολιτικό μου ταλέντο.
Θα επανέλθω με τη λίστα συντόμως.
Καλή σου μέρα :)
@athanasia
Συμφωνώ πολύ με αυτά που λες. Έτσι λένε, πως η εποχή μας είναι η εποχή της εικόνας. Θα έλεγα πως η εποχή μας είναι η εποχή του fast food ή της άμεσης ικανοποίησης. Για την ακρίβεια της απαίτησης για άμεση ικανοποίησης.
Γιατί τελικά ούτε τα fast food ούτε οποιαδήποτε βιαστική και πιεσμένη προσπάθεια φέρνει πραγματική ικανοποίηση. Μάλλον το αντίθετο. Και η τέχνη είναι φυσικά ένα μέρος όλου αυτού του φαινομένου.
Καλή σου μέρα :)
@ellinida
Ο καθένας θα δει ανάλογα με αυτό που είναι και ανάλογα με αυτό που επενδύει στο να συνδεθεί με το έργο. Άρα ο καθένας θα δει κάτι διαφορετικό. Απλώς η τέχνη μας το κάνει κάπως πιο εύκολο να αντιληφθούμε ορισμένα πράγματα ζωτικής σημασίας για τη ζωή μας που χωρίς αυτήν θα ήταν δύσκολο, ίσως και ακατόρθωτο.
Ένα καλό πρωινό εύχομαι :)
@stavros katsaris
Να είσαι πάντα καλά φίλε Σταύρο.
Δημοσίευση σχολίου