"Ο φόβος μπροστά στο Ανεξήγητο, όχι μονάχα φτώχυνε την ύπαρξη του ατόμου, μα περιόρισε ακόμα και τις σχέσεις του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, τις τράβηξε έξω απ΄ το ποτάμι των απέραντων δυνατοτήτων, για να τις προφυλάξει σε μιαν ήσυχη, σίγουρη γωνιά της ακροποταμιάς .Δε φταίει μονάχα η τεμπελιά, που οι σχέσεις των ανθρώπων επαναλαμβάνονται με τόση ανείπωτη μονοτονία, χωρίς ν΄ ανανεώνονται κάθε φορά: φταίει κι ο φόβος, ο φόβος μας μπροστά σε κάτι καινούργιο, που δε μπορούμε να προμαντέψουμε ποιο θάναι το τέλος του και που δεν έχουμε το κουράγιο ν΄ αναμετρηθούμε μαζί του.
Όμως, μονάχα εκείνος που είναι προετοιμασμένος για όλα, που δεν αρνείται τίποτα, ούτε και το αίνιγμα - μονάχα αυτός θα ζήσει τις σχέσεις ανθρώπου προς άνθρωπο σ΄ όλη τους τη ζωντάνια, και, σύγκαιρα, θα φτάσει ως το βάθος της δικιάς του της ύπαρξης."
Γράμματα σ΄ ένα νέο ποιητή
Rainer Maria Rilke
Rainer Maria Rilke
Ομολογώ πως ο συγγραφέας, μου φώτισε το ζήτημα από μία οπτική γωνία σχετικά άγνωστη για μένα.
14 σχόλια:
Το γνώριμο είναι ασφαλές, ακόμη κι όταν δεν προσφέρει καμία ικανοποίηση πλέον...
Λίγοι οι θαρραλέοι πια...
Φωτεινές εξαιρέσεις στον κανόνα της ευκολίας της απομόνωσης...
Η φυλακή του ασφαλούς και γνωστού δρόμου. Πολύ επικίνδυνη!
Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις (τουλάχιστον οι αυθεντικές) ενέχουν το ρίσκο. Όποιος δεν έχει τα κότσια να το πάρει, ζει στην επανάληψη και την "ασφάλεια" του οικείου...Παρακμή...
Ρίσκο, αβεβαιότητα, άγνωστο. Κι όμως αξίζει.
Καλή σου μέρα
Υπάρχει και η γνωστή αγγλική (νομίζω) παροιμία που λέει: ο διάβολος που ξέρουμε είναι προτιμότερος από τον άγγελο που δεν ξέρουμε.
(Για μια στιγμή νόμισα ότι ο Rilke έδινε τον ορισμό του γάμου).
Ισχύει για κάθε μορφή σχέσης νομίζω.
Καλή σου μέρα
Όταν το γνώριμο είναι ασφαλές (ως γνώριμο), είναι όμως και κουραστικό, δυσάρεστο ή οδυνηρό, το άνοιγμα στο καινούργιο είναι η σωστή απόφαση. Κανονικά, αν δεν μας τρέφει η γκρίνια και η απάθεια, είναι και εύκολη απόφαση.
Tα δύσκολα αρχίζουν όταν οι γνώριμες σχέσεις μας είναι και ευχάριστες και ξεκούραστες και φιλόξενες. Εκεί, για τους περισσότερους, ακόμη κι αν υπάρχει η διάθεση, δεν υπάρχει επαρκής χρόνος για αληθινό άνοιγμα στο καινούργιο (αν πρόκειται ν' απομείνει λίγος ποιοτικός χρόνος για ό,τι έχουμε ήδη). Ασφαλής απόφαση στις συνθήκες αυτές είναι το μη άνοιγμα, αλλά όχι απαραίτητα σωστή. Από τη μια προστατεύει κανείς τις σχέσεις που μετράνε, από την άλλη περικλείεται από αυτές. Δεν έχω εύκολη απάντηση.
Ωραίος ο προβληματισμός. Ούτε κι εγώ έχω απάντηση. Απλώς η αναζήτηση του άγνωστου σε μια ήδη παγιωμένη σχέση μπορεί να δώσει ανανέωση. Αντίστοιχα, μια διαφορετική προσέγγιση κατά τη δημιουργία νέων σχέσεων μπορεί να μας απαλλάξει από την βαρετή ή και προβληματική επανάληψη.
Πώς ήταν στο Κανδύλι, Αλέξη;
Πήγε πολύ καλά! Ήταν μια βαθιά ανθρώπινη και ουσιαστική εμπειρία. Τον επόμενο Ιανουάριο πάλι...
Καλή σου μέρα.
Συμφωνώ απόλυτα με τον Ρίλκε, μόνο που καμμιά φορά το βάθος της ύπαρξης των άλλων μπορεί να είναι και τρομακτικό.
Κι αν το πάμε λίγο παραπέρα, όλοι έχουμε ένα κομμάτι που είναι τρομακτικό και γι αυτό βαθιά καταχωνιασμένο. Κι αυτό το κομμάτι, ή μάλλον, κυρίως αυτό θέλει την αγάπη μας.
Καλή σου μέρα.
Σαφώς και όλοι έχουμε ένα θηρίο μέσα μας. Αν το κατανοήσουμε μπορούμε να του περάσουμε και περιλαίμιο. Ετσι δεν είναι;
Το "θηρίο" δεν θα αντιδράσει καθόλου καλά στο περιλαίμιο.
Δημοσίευση σχολίου