ένας άντρας;
Κι όμως κερδίζει κανείς το θάνατό του, το δικό του θάνατο,
που δεν ανήκει σε κανέναν άλλον
και τούτο το παιχνίδι είναι η ζωή.
Σεφέρης - από το ποίημα "Η Τελευταία Μέρα"
Ξαναγυρίζω σήμερα στα υπαρξιακά που είναι μία από τις μεγάλες μου αγάπες. Πέρασα την περσινή και φετινή χρονιά διδάσκοντας σε σεμινάρια υπαρξιακής ψυχολογίας. Κι όμως νιώθω πως όλα όσα είπα μέσα σε μια χρονιά συνοψίζονται στις λίγες αυτές γραμμές του Σεφέρη! Γι' αυτό νιώθω πως η τέχνη δεν είναι απλώς στολίδι στη ζωή μας. Δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ζωτικό, ζωτικότατο στοιχείο αν θέλει να ζήσει κανείς με τρόπο αυθεντικό. Αυθεντικό ως προς την ίδια του της ύπαρξη, ως προς αυτό που είναι.Η μελέτης του υπαρξισμού είναι για μένα μελέτη ζωής. Για να είμαι πιο ακριβής (και πιο υπαρξιακός) είναι η μελέτη του πως να ζήσω την μία και μοναδική ζωή μου. Προσωπικά θεωρώ την αναζήτηση αυτή την κορυφαία μας ευθύνη για τη ζωή μας, για τις ώρες μας, για την ύπαρξη μας. Το θέμα καίει. Το θέμα επείγει. Επίσης το θέμα αγχώνει. Δεν πειράζει. Το άγχος αυτό είναι αναπόφευκτο και σε κάποιο βαθμό απαραίτητο συστατικό του ταξιδιού αυτού προς την υπαρξιακή αναζήτηση.
Και ο Θάνατος; Τι να πω, νιώθω πως φλυαρώ αν προσθέσω πολλά. Ο ποιητής τα λέει όλα και τόσο καλύτερα από μένα. Το παιχνίδι του θανάτου μπορεί να κερδηθεί. Αλλά η νίκη είναι πάντα μέσα στην ίδια μας τη ζωή. Είναι στο εδώ και τώρα.
Η φωτογραφία είναι από την κηδεία του Σεφέρη
6 σχόλια:
Καλημέρα ALX! Αλήθεια, αν αφήναμε το εδώ και το τώρα να υπάρξουν και να μας γεμίσουν με την ολότητά τους, θα καταλαβαίναμε ότι δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο για να είμαστε ευτυχισμένοι. Ούτε την αναπόληση του παρελθόντος, ούτε την προσδοκία για το μέλλον.
Για μένα η ζωη είναι ενα τουριστικό αξιοθέατο το οποίο επισκέπτεται κανείς για πρώτη φορά.
Έχει λοιπόν αρκετό χρόνο για να το περιεργαστεί, να το φωτογραφίσει, να μάθει για αυτό και να φύγει...
Σημαντικό ρόλο θα παίξουν οι ξεναγοί που θα προθυμοποιηθούν να του δείξουν τις διαδρομές αλλά και τα δικά του θέλω!
ΥΓ. Πρώτη φορά εδώ μου άρεσε θα ξανάρθω!
Γεια σου Σταύρο,
Ευχαριστώ για την επίσκεψη, το σχόλιο και τα καλά σου λόγια.
Μου αρέσει η παρομοίωση που κάνεις της ζωής με ένα ταξίδι. Στο ταξίδι συνήθως έχουμε μια φρέσκια ματιά και δίψα για να βιώσουμε την εμπειρία. Στο βαθμό που το κάνουμε στη ζωή μας σίγουρα κερδισμένοι θα βγούμε.
Ένα σπίτι να γεννηθείς,
ένας στίχος για να κρυφτείς,
ένα δέντρο για ν'ανασάνεις
κι ένας κόσμος για να πεθάνεις.
-Τ. Λειβαδίτης
Υ.Γ. Όμορφα τα κοχύλια σου, Α.Χ.
Καλώς ήρθες! Διάλεξες ένα δύσκολο κοχύλι για αρχή...
@τελευταία μόνο έτσι κάνω.
Δημοσίευση σχολίου