Να βρω ένα κοχύλι. Τι τύχη! Στην παραλία, παιδάκι. Θυμάμαι ακόμα τη χαρά. Μικρή ομορφιά κρυμμένη στην άμμο. Έστω σπασμένο, έστω μικρό το κάθε κοχυλάκι ήτανε θησαυρός πολύτιμος.
Τώρα πια, δεν είναι μόνο κοχύλια οι θησαυροί μου. Μπορεί να είναι κάποιοι στίχοι από ποίημα που εντόπισα καθώς ξεφύλλιζα παλιό βιβλίο. Κάποια φωτογραφία διαλεγμένη από πολλές. Ένα κομμάτι μουσικής αγαπημένο. Μια σκέψη φρέσκια. Ένα κοίταγμα στα δέντρα με μάτια ζωγράφου.
Για σήμερα, ξαναγυρίζω σε μια ακόμα δική μου πολύτιμη παραλία: Σεφέρης.- Ποιήματα. Να τι βρήκα:
Κάθε γωνιά κι ένα κατάστημα γραμμοφώνων
κάθε κατάστημα κι εκατό γραμμόφωνα
κάθε γραμμόφωνο κι εκατό δίσκοι
και σε κάθε δίσκο
ένας ζωντανός παίζει μ΄ έναν πεθαμένο.
Πάρε τη χαλύβδινη βελόνα και ξεχώρισε τους αν μπορείς.
2 σχόλια:
Όταν οι αισθήσεις είναι σε εγρήγορση, κάθε λετπομέρεια της ζωής φαντάζει σαν θησαυρός!
"Όταν οι αισθήσεις είναι σε εγρήγορση, ..."
Ακριβώς αυτό είχα στο νου. Μια βιωματική προσέγγιση, μακριά από θεωρίες και σκέψεις αφηρημένες.
Να γράφεις με το αίμα σου προστάζει ο Νίτσε. Πόσο σωστό και πόσο δύσκολο μου φαίνεται. Δύσκολο γιατί θέλει θάρρος.
Δημοσίευση σχολίου