Η Κοιμισμένη Λίμνη

Ένα έλατο τη νύχτα
Όταν κανείς δεν το προσέχει,
Γίνεται βάρκα
Χωρίς κουπιά και μπράτσα.
Κάποτε κάποτε ακούς
Τον παφλασμός που κάνει
Και το νερό ταράζεται τριγύρω του.

Jules Supervielle (1884-1960)

Μετάφραση: Γιώργος Κ. Καραβασίλης

Πίνακας: Cezanne

Βοριάς

Τις μέρες που φυσούσε ο βοριάς ήταν η θάλασσα καθαρή και λεία. Ό,τι κι αν άφηνα πάνω της έφευγε με ταχύτητα μακριά μου. Κι όσο κι αν κάρφωνα το βλέμμα πάνω του, πολύ πριν πλησιάσει τον ορίζοντα γινόταν ένα με τη θάλασσα. Ταξίδευε νότια υπέθετα, τουλάχιστον για όσο ο άνεμος φύσαγε προς τα εκεί. Αδύνατο να προβλέψω τον προορισμό, μονάχα την κατεύθυνση. Και η κατεύθυνση ήταν αυτή της απομάκρυνσης.

(πίνακας: Παναγιώτης Τέτσης)