"καθώς περνούν τα χρόνια και κουβεντιάζεις με λιγότερες φωνές,
βλέπεις τον ήλιο μ' άλλα μάτια"
Σεφέρης - Κίχλη
Κοίταζε τις ώρες του ξαφνιασμένος από την έλλειψη οποιασδήποτε δικής του συνεισφοράς στα τεκταινόμενα. Εδώ τίθεται θέμα ταυτότητας, σκέφτηκε. Την έχω ξανακάνει αυτή τη κουβέντα, είπε. Απέφυγε να ρωτήσει κάτι πιο βαρύγδουπο. Δεν θα οδηγούσε πουθενά, το ήξερε από πείρα.
Το απόγευμα τον είδαν σε μια παραλία χειμωνιάτικη να μαζεύει ξύλινα γλυπτά, απ' αυτά που η θάλασσα χαρίζει σε όσους τα θελήσουν. Δεν ήξερε τι θα τα κάνει, ούτε και είχε δα τον χώρο να τα αξιοποιήσει. Τα μάζευε παρόλα αυτά, το κάθε εύρημα ήταν χαρά.
Ζύγισε τις εποχές διάλεξε το Χειμώνα. Οι άλλοι λείπουν κλεισμένοι στην πόλη, τα κύματα έχουν τη δέουσα αυθάδεια, και το φως αφήνει κάτι στη φαντασία.
Πίνακας: Ivan Kliun
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου