Κοιτάζει το τέλος του καλοκαιριού και είναι ωραία.Σε έναν ορίζοντα πέρα από ελπίδες ή θλίψη.
Ο χρόνος σταματά ή απλώς σωπαίνει.
Τα πράγματα βρίσκουν τη θέση τους.
Το αυτονόητο δηλώνει παρουσία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Contrapunctus
Λίγες μέρες πριν εκδόθηκε η ποιητική μου συλλογή Contrapunctus από τις εκδόσεις Πληθώρα. Ήταν ένα πείραμα αντίστιξις. Ξεκίνησε με το ερώτη...
-
Να βρω ένα κοχύλι. Τι τύχη! Στην παραλία, παιδάκι. Θυμάμαι ακόμα τη χαρά. Μικρή ομορφιά κρυμμένη στην άμμο. Έστω σπασμένο, έστω μικρό το κ... -
Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εμπειρία του να βλέπεις το πρωτότυπο ενός έργου τέχνης. Καλά τα βιβλία, καλά τα αντίγραφα, καλές οι ... -
Γλυκά θροΐζουν γύρω μου τα δένδρα. Tί υψηλός και αίθριος που είναι ο ουρανός! Mέσ' στην ψυχή μου το ουράνιον τόξον και στην καρδιά μου μ...
16 σχόλια:
You share a lot of my interests. I only wish some of these were in English...
Thanks for the visit and have a nice day!
Εχω την εντύπωση πως τίποτα δεν θα είναι ίδιο πιά. Οπως πάντα ο πόνος μας δίδαξε (ελπίζω τουλάχιστον).
Πόσο οδυνηρό ήταν το τέλος του καλοκαιριού.
Καλή σου μέρα "ellinida" :)
Όμορφο κείμενο, μακάρι να ένιωθα έτσι, το τέλος του φετινού καλοκαιριού εμένα μάλλον ανακούφιση μου έφερε. Μπορώ να ανασύρω το συναίσθημα όμως από άλλα καλοκαίρια.
Όμορφο και το μπλογκ σας, θα σας επισκέπτομαι, αν με θέλετε, βέβαια.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πάντα ευπρόσδεκτη στα εδώ μέρη. Καλό Φθινόπωρο.
Αλέξη, όμορφο κείμενο, και το συναίσθημα που μεταδίδει μου ταιριάζει πολύ. Έτσι νιώθω και γω παρά το ότι τον τελευταίο καιρό συνέβησαν πολλά δυσάρεστα...
Είναι όμως κάπως σαν τα φίδια που αλλάζουν πουκάμισο...
Τι ωραία η παρομοίωση σου για τα φίδια που αλλάζουν πουκάμισο. Αλήθεια, το έχω νιώσει κι εγώ αυτό μετά από καιρό τριβών, φθοράς και πληγώματος. Ωραία αίσθηση.
Κοιτάζει το τέλος του καλοκαιριού και είναι ωραία.
Εκεί που ξέφτιζαν ήδη οι άκρες του, ηλιοκαμένες αναμνήσεις
Σε έναν ορίζοντα πέρα από ελπίδες ή θλίψη
λεπτό υφάδι, πάνω του πλέκονταν κάποια σύννεφα
Ο χρόνος σταματά ή απλώς σωπαίνει
κι αφουγκράζεται το χτύπο της θάλασσας
Τα πράγματα βρίσκουν τη θέση τους.
κάτω από την κυρτή παλάμη του ουρανού
Το αυτονόητο δηλώνει παρουσία.
Το όνειρο εξαϋλώνεται
========================
αντί σχολίου
Πολύ με συγκίνησες Ζωή. Τόσο ταιριαστό. Να είσαι καλά. Το κρατάμε :)
Aλέξη, όλα καλά;
Καιρό έχεις να ποστάρεις...
Στέλνω την καλημέρα μου, καλωσορίζοντας τις δροσιές που έρχονται....
Να είσαι καλά! Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Ναι, όλα καλά, δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσος καιρός πέρασε από το τελευταίο μοy ποστ. Θα επανέλθω όμως συντόμως...ελπίζω :)
To κοιτάζω πολλές μέρες αυτό το ποστ κι όσο προχωρεί ο Σεπτέμβρης τόσο περισσότερο μ' αρέσει...
Χαίρομαι που το ακούω! Αλήθεια. Μάλλον γιαυτό δεν γράφω κάτι καινούργιο εδώ και αρκετό καιρό. Μ΄αρέσει η αίσθηση που αποπνέει η εικόνα αυτή, και το κειμενάκι.
Καλή σου μέρα.
Kαλημέρα.
Πολύ ωραία εικόνα.
Ναι, κι εμένα που άρεσε πολύ και με ενέπνευσε να γράψω το κείμενο.
Δημοσίευση σχολίου