Στο Παράθυρο του Σοφού

.
Σερενάδα στο παράθυρο του σοφού

Σοφέ μου, το τετράσοφο
Που σε φωτάει λυχνάρι
Nάτανε, λέει, φεγγάρι
Kαι συ είκοσι χρονώ !

Nάτανε τάχα η γνώση σου
Mε τον αγέρα αμάχη,
Για δασωμένη ράχη
ξεκίνημα πρωινό…

Nάτανε τάχα η σκέψη σου
Συρτού χορού τραγούδια
Mιαν αγκαλιά λουλούδια
Mιαν ιστορία τρελλή,

Tα μύρια που δε γνώρισες
Nερό θαν τάειχες μάθει
Mε δάσκαλο τα πάθη
M’ ένα κλεφτό φιλί.

Πολύ την καταφρόνεσες
Tη ζωή, πανάθεμά τη…
Kαι τώρα ; Eίναι φευγάτη
Σαν όνειρο πρωινό.

Xειλάκια ανθούν στη γειτονιά
Γαρούφαλα στη γλάστρα–
Kαι συ διαβάζεις τ’ άστρα
Kαι το βαθύ ουρανό.

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Ανακάλυψα πρόσφατα μια πολύ ενδιαφέρουσα σελίδα όπου υπάρχουν απαγγελίες ποιημάτων. Ξεχώρισα αρχικά αυτό του Ζαχαρία Παπαντωνίου επειδή δεν είναι μεν ανάμεσα στους κορυφαίους αλλά εμένα μου αρέσει ιδιαίτερα ως ποιητής. Το συγκεκριμένο ποίημα μπορεί κανείς να ακούσει εδώ.

Θεωρώ τη συγκεκριμένη σελίδα ιδιαίτερα χρήσιμη γιατί η ποίηση προορίζεται να ακούγεται και όχι απλώς να διαβάζεται. Γι αυτό είναι πολύ πιο εύκολη η μύηση μας σε οποιοδήποτε σχεδόν ποίημα αν προσπαθήσουμε να το διαβάσουμε δυνατά. Φυσικά το άκουσμα μια απαγγελίας ενός ποιήματος από τον ίδιο τον ποιητή, όταν αυτή είναι διαθέσιμη, φωτίζει συνήθως το ποίημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έχω στο νου μου κυρίως τις απαγγελίες ποιημάτων του Ελύτη και Σεφέρη από τους ιδίους.

O πίνακας είναι του Rembrandt