Σε ό,τι λες θα ακούω την μουσική στα λόγια σου. Θα διακρίνω τον ρυθμό, τη μελωδία, το ηχόχρωμα, τις παύσεις. Το θέμα και τις παραλλαγές. Τις επαναλήψεις, που δεν είναι ποτέ οι ίδιες. Την αρμονία ή την έλλειψη της. Την αντίστιξη των φωνών.
Είναι κι αυτός ένας τρόπος. Όχι ο μόνος, ούτε καν κυρίαρχος. Και παρά την υπόσχεση δεν είναι πάντα εφικτός. Ας μείνει κάπου γραμμένος για να μην ξεχνάμε πως τα λόγια και οι έννοιες πιο συχνά παραπλανούν παρά φωτίζουν την ύπαρξη από την οποία πηγάζουν.
Βέβαια, κι όλα αυτά λόγια είναι θα μου πεις και θα έχεις δίκιο!
Τετάρτη, Μαρτίου 09, 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Contrapunctus
Λίγες μέρες πριν εκδόθηκε η ποιητική μου συλλογή Contrapunctus από τις εκδόσεις Πληθώρα. Ήταν ένα πείραμα αντίστιξις. Ξεκίνησε με το ερώτη...
-
Να βρω ένα κοχύλι. Τι τύχη! Στην παραλία, παιδάκι. Θυμάμαι ακόμα τη χαρά. Μικρή ομορφιά κρυμμένη στην άμμο. Έστω σπασμένο, έστω μικρό το κ...
-
Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εμπειρία του να βλέπεις το πρωτότυπο ενός έργου τέχνης. Καλά τα βιβλία, καλά τα αντίγραφα, καλές οι ...
-
Γλυκά θροΐζουν γύρω μου τα δένδρα. Tί υψηλός και αίθριος που είναι ο ουρανός! Mέσ' στην ψυχή μου το ουράνιον τόξον και στην καρδιά μου μ...
3 σχόλια:
Ένα μικρό μόνο μέρος της ύπαρξής μας μπορούμε να κατανοήσουμε και τελικά είναι πολύ λίγα αυτά που καταφέρνουμε να εκφράσουμε λεκτικά.
Θυμώνουμε με τους άλλους που δεν μας καταλαβαίνουν-αφουγκράζονται, γιατί στην πραγματικότητα δεν καλύπτουν τα κενά της ύπαρξής μας που εμείς οι ίδιοι καλούμαστε να "γεμίσουμε".
Ένα μικρό μόνο μέρος της ύπαρξής μας μπορούμε να κατανοήσουμε και τελικά είναι πολύ λίγα αυτά που καταφέρνουμε να εκφράσουμε λεκτικά.
Θυμώνουμε με τους άλλους που δε μας καταλαβαίνουν, που δε μας αφουγκράζονται. Στην πραγματικότητα θυμώνουμε γιατί, δεν καλύπτουν τα κενά της ύπαρξής μας, που εμείς οι ίδιοι καλούμαστε να "γεμίσουμε".
Ευχαριστώ για το σχόλιο. Συμφωνώ, η ύπαρξη μας δεν υπόκειται σε ολοκληρωτική κατανόηση.
Δημοσίευση σχολίου