Μονοτονία
Την μια μονότονην ημέραν άλλη
μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν
τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι-
η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν.
Μήνας περνά και φέρνει άλλο μήνα.
Αυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει
είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα.
Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.
Κ. Π. Καβάφης
Edgar Degas
Οι γιορτές είναι επικίνδυνο πράγμα. Δεν πρόσεξα και με επηρέασαν. Όπως φαίνεται άλλωστε από την "εορταστική" μου ποιητική επιλογή. Όμως δύο καλά έχω ενα επισημάνω από όλο αυτό το εορταστικό μου "ταξίδι". Πρώτον, η ψυχική διάθεση είναι σαν τον καιρό, ποτέ δεν μένει σε μία μόνο κατάσταση. Δεύτερον, η μονοτονία από μόνη της δεν είναι κακό πράγμα. Πόσοι συνανθρωποι μας θα παρακαλούσανε για λίγη μονοτονία ή σταθερότητα, κοιτάζοντας με φόβο τις εναλλακτικές;
Edgar Degas
Οι γιορτές είναι επικίνδυνο πράγμα. Δεν πρόσεξα και με επηρέασαν. Όπως φαίνεται άλλωστε από την "εορταστική" μου ποιητική επιλογή. Όμως δύο καλά έχω ενα επισημάνω από όλο αυτό το εορταστικό μου "ταξίδι". Πρώτον, η ψυχική διάθεση είναι σαν τον καιρό, ποτέ δεν μένει σε μία μόνο κατάσταση. Δεύτερον, η μονοτονία από μόνη της δεν είναι κακό πράγμα. Πόσοι συνανθρωποι μας θα παρακαλούσανε για λίγη μονοτονία ή σταθερότητα, κοιτάζοντας με φόβο τις εναλλακτικές;
8 σχόλια:
Λίγο πικρό μου φαίνεται να αναρτά κανείς αυτό το ποίημα τέτοιες μέρες. Ρεαλιστικό, βέβαια, αφού στην πραγματικότητα και οι γιορτές μας μια επανάληψη είναι, τα ίδια και τα ίδια. Ας ευχηθούμε λοιπόν για φέτος κάτι διαφορετικό, όχι υποχρεωτικά κάτι σπέσιαλ διαφορετικό (αν και δεν θα 'ταν άσχημα!), μια μικρή αλλαγή. Μια ανεπαίσθητα διαφορετική διάθεση, μια απρογραμμάτιστη βόλτα σε μέρος που δεν ταιριάζει στο χριστουγεννιάτικο κλίμα, μια συνάντηση με κάποιον-α που αναίτια χαθήκαμε, οποιαδήποτε μικρή αλλαγή χρειάζεται ο καθένας μας για να τις θυμάται αργότερα με χαμόγελο.
H επιλογή της μέρας δεν ήταν τυχαία.
Σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο και τις ευχές, επειδή είναι ουσιαστικές. Καλά να είσαι.
Πριν από χρόνια, στο "South Bank" του Λονδίνου (το αντίστοιχο, ας πούμε, του δικού μας Μεγάρου) είχε μια έκθεση "Automaton" με αυτόματα παιχνίδια (με κουμπί ή μοχλό, με κέρμα ή χωρίς).
Ένα από αυτά λεγόταν το "Όνειρο του Ναυτικού". Δεν υπήρχε επισκέπτης που να μην πατούσε το κουμπάκι αυτού ειδικά του παιχνιδιού. Με το πάτημα του κουμπιού, κατέβαινε η αυλαία και το "όνειρο" ήταν ένας καναπές, όπου καθόταν ένας ανθρωπάκος με πυτζάμα και παντοφλίτσες που έβλεπε ήσυχα τηλεόραση...
:)
Να είμαστε καλά - Καλή Πρωτοχρονιά!
Ναι, οτιδήποτε μπορεί να μετατραπεί τελικά σε πολυπόθητη κατάσταση.
Γιατί τώρα όλοι αυτοί οι προβληματισμοί με κάνουν να εκτιμώ όλο και περισσότερο τον Σοπενχάουερ; Αλλά γι αυτόν θα μιλήσουμε ίσως σε επόμενο κειμενάκι.
Ευχές για Καλή Χρονιά με υγεία και αγάπη.
ΠΟΛΥ αγαπημένο ποίημα. Πολλές φορές με εκφράζει..Να σου αφήσω τις ευχές μου..καλή χρονιά να έχεις :)
Καλή σου χρονιά, φίλε Αλέξη.
Τσακίζει κόκκαλα το ποίημα που διάλεξες.
Θυμάμαι παλιά, κάποιες στιγμές πολύ βαριές τις γιορτινές ημέρες...
Νομίζω το βασικό είναι να μην είναι κανείς μόνος (κι αυτό δεν σημαίνει, απαραίτητα, να έχει"παρέα" - η μοναξιά που βιώνει κανείς όντας σε σχέση - μη σχέση με άλλους, είναι κάτι ανείπωτο.)
Μια ουσιαστική σχέση, ή πιο πολλές, έχει πάντα περιθώρια για εκπλήξεις...
@Roadartist
Καλημέρα! Σ΄ευχαριστώ για τις ευχές και με τη σειρά μου εύχομαι να ζήσεις ένα υπέροχο 2008.
Το ποίημα αυτό είναι και για μένα πολύ αγαπημένο μαζί φυσικά με πολλά άλλα του Καβάφη. Η σκοτεινή, απαισιόδοξη πλευρά του λειτουργεί σχεδόν πάντα αναζωογονητικά για μένα. Με αφυπνίζει και με κινητοποιεί. Να τα παράδοξα!
Καλημέρα Χριστόφορε! Και Καλή Χρονία! Πως πήγε το Μόναχο? Περιμένουμε την σχετική αναφορά, ε?
Δημοσίευση σχολίου