Το έργο τέχνης ως μέσον.

"Το έργο τέχνης δεν είναι παρά ένα μέσον προοριζόμενο να διευκολύνει τη γνώση της ιδέας, γνώση που συνιστά την αισθητική ηδονή. Αφού συλλαμβάνουμε πιο εύκολα την ιδέα με το μέσον του έργου τέχνης παρά με την άμεση θέαση της φύσης και της πραγματικότητας έπεται ότι ο καλλιτέχνης, μη γνωρίζοντας πια την πραγματικότητα αλλά, μόνον την ιδέα, δεν αναπαράγει (αντιγράφει) το ίδιο μέσα στο έργο του παρά την καθαρή ιδέα, τη διακρίνει απ΄ την πραγματικότητα, αμελεί όλα τα ενδεχόμενα που θα μπορούσαν να τη συσκοτίσουν. Ο καλλιτέχνης μας δανείζει τα μάτια του για να κοιτάξουμε τον κόσμο. "

A.R. Scopenhauer
Ο κόσμος σαν βούληση και σαν παράσταση.

Η επιλογή του κειμένου είναι αποτέλεσμα ενός παιχνιδιού στο οποίο με προσκάλεσε η dreamerland και γιαυτό την ευχαριστώ. Να και οι κανόνες του αν και δεν τους εφάρμοσα επακριβώς: πιάνεις το βιβλίο που βρίσκεται πιο κοντά σου, το ανοίγεις στη σελίδα 123, προσπερνάς τις πέντε πρώτες περιόδους και παραθέτεις τις 6η-8η. Στη συνέχεια προσκαλείς όσους φίλους επιθυμείς να συμμετάσχουν. Ας καλέσω λοιπόν κι εγώ με τη σειρά μου τους Tradescadia, Christophorus, ΜΟΡΦΕς και Ανεμοσκορπίσματα αν δεν έχουν ήδη λάβει μέρος.

Με την σκέψη στην Πόλη

Καθώς περνά καιρός από την τελευταία επίσκεψη μεγαλώνει η επιθυμία μέσα μου για να ξαναγυρίσω. Έστω για λίγο.

Είναι η ανάγκη αυτή που νιώθω να μοιραστώ εικόνες, ήχους, γεύσεις κι αισθήσεις από μνήμες και τόπους που έχουν γίνει ένα με αυτό που είμαι, κι ας μην το ήξερα.

La poesia della vita

Ασκήσεις ποίησης. Με αφορμή το κείμενο της Kira.

Απόσπασμα από την ταινία Il Postino