Κόσμος

Τρεις Εταιρείες ένα Σεμινάριο. Δεύτερη Περίοδος Φαινομενολογικών Σεμιναρίων

3 Εταιρείες 1 σεμινάριο 2ος κύκλος 1η συνάντηση

Η πρώτη φετινή συνάντηση των τριών εταιρειών που γίνεται σε συνέχεια των διαλέξεων του καθηγητή φιλοσοφίας κ. Ξηροπαΐδη. 
Με αφορμή τις διαλέξεις του κ. Ξηροπαΐδη σχετικά με την φαινομενολογία, προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε τη θεωρία που προέρχεται από τον χώρο της φιλοσοφίας με την πρακτική της ψυχοθεραπείας, όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από την εμπειρία ψυχοθεραπευτών από τις τρεις εταιρίες αλλά και μέσα από τον διάλογο που ακολουθεί μεταξύ όλων των παρευρισκομένων.

Υπαρξιακή-Ποιητική Ψυχοθεραπεία

Υπαρξιακή-Ποιητική Ψυχοθεραπεία

Δύο αποσπάσματα από μία παρουσίαση σχετικά με τον Ρίλκε και τη σχέση του με την Ψυχοθεραπεία. Η παρουσίαση έγινε στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Υπαρξιακών Θεμάτων (2014-2015) στο "γίγνεσθαι" την Ελληνική Εταιρεία Υπαρξιακής Ψυχολογίας. 

Για το κράτος

Αλλού εξακολουθούν να υπάρχουν λαοί και κοπάδια, αλλά όχι στον τόπο μας αδέρφια μου. Εδώ υπάρχουν κράτη. Κράτος; Και τι είναι τούτο; Ελάτε τώρα! Ανοίξτε τα αυτιά σας, διότι πρόκειται να σας πως έναν λόγο για τον θάνατο των λαών.

Κράτος ονομάζεται το πλέον παγερό από όλα τα παγερά τέρατα. Επίσης, ψεύδεται παγερά. Τούτα τα ψεύδη σέρνονται έξω από το στόμα του: "Εγώ, το κράτος, είμαι ο λαός". Ψέμα! Δημιουργοί ήταν εκείνοι που δημιούργησαν τους λαούς και κρέμασαν από πάνω τους μία πίστη και μία αγάπη. Έτσι υπηρέτησαν τη ζωή. Ολετήρες είναι αυτοί που στήνουν παγίδες για πολλούς και τις αποκαλούν κράτος. Κρεμούν από πάνω τους ένα σπαθί και εκατό επιθυμίες. Εκεί, όπου ακόμη υπάρχει λαός, το κράτος δεν νοείται, αλλά μισείται σαν ένα κακό μάτι και σαν μία παραβίαση των παραδόσεων και των νόμων.

Φρίντριχ Νίτσε

"Τάδε Έφη Ζαρατούστρα"

Όπως εκείνα τα τραγούδια

Όπως εκείνα τα τραγούδια που τραγουδούν οι ερημίτες χωρίς να υπάρχουν άλλες ψυχές να τα ακούσουν αλλά καθόλου γιαυτό λιγότερο δεν αξίζουν. Ή όπως μια ματιά, αργά τη νύχτα, σε καλοκαιρινό ουρανό που μιλάει για πράγματα που όσο και να προσπαθήσεις δεν θα μπορέσεις να τα πεις μα εσύ τα ξέρεις και τα γνωρίζεις με τη σιγουριά εκείνων που ανάγκη δεν έχουν πλέον από βεβαιότητες. Ή όπως, ο κουρασμένος οδοιπόρος τη στιγμή που το νιώθει πως είναι χαμένος από το δρόμο του και έχει ήδη μπει σε άγνωστη και επικίνδυνη περιοχή. Ή τέλος, όπως ο λαχανιασμένος επιβάτης που δεν πρόλαβε το πλοίο που αναχωρεί από την προκυμαία και μένει να το κοιτάει γεμάτος απορία.

Στα λιβάδια του παρελθόντος

"Πού πάνε οι στιγμές της δικής  μου ζωής; Για που, κάθε λίγο, ξεκινάει αυτός ο μοναδικός θησαυρός μου με τα ποτάμια του χρόνου; Και μόνον εγώ μπορώ να ξαναθυμηθώ τις πατημασιές μου μέσα στα λιβάδια του παρελθόντος. Και δεν χρειάζεται να είναι σημαντικές για τους άλλους, είναι ύψιστα σημαντικές για μένα."

...

"Είναι φορές που καθώς γέρνω να κοιμηθώ, έτοιμος να παραδοθώ στον ύπνο και να κλείσει άλλη μια μέρα από τις μετρημένες της ζωής μου, ο νους μου γυρνάει προς τις άλλες ημέρες μου που χάθηκαν στο πέλαγος του χρόνου. Θα επιθυμούσα εκείνη τη στιγμή να κλάψω, ένα κλάμα λυτρωτικό και παραπονεμένο. Πού πήγατε άγιες ημέρες της ζωής μου; Ποια ποτάμια σας παρέσυραν  μακριά μου για πάντα;"

Χρήστος Μαλεβίτσης

Οι Αγραυλούντες

Πίνακας: August Macke

Ορίζοντες

Διστακτικά μιλούσαν οι πρωινοί άνεμοι
Για τα άγουρα φρούτα που χάθηκαν
Στα χέρια βιαστικών παιδιών
Που μάθαιναν, όλο απορία και θαυμασμό
Ότι ο ήλιος θα έρχεται πάντα στην ώρα του
Πώς το σύκο ξέρει τον καιρό του
Και ότι ο άνθρωπος γίνεται άνθρωπος
Όταν μπορεί και αφήνεται και περιμένει
Κοιτάζοντας πέρα σ΄ ορίζοντες θαλασσινούς

Πίνακας: Mark Rothko