Τρίτη, Σεπτεμβρίου 06, 2016
Τρίτη, Αυγούστου 16, 2016
Τρίτη, Ιουλίου 05, 2016
ΕΛΑ ΚΑΙ ΤΥΛΙΞΕ ΜΕ
Έλα και τύλιξε με
Με άνεμο απαλό
Και τίμια πέτρα
Σήμερα που ο θεός κοιμάται
Με άνεμο απαλό
Και τίμια πέτρα
Σήμερα που ο θεός κοιμάται
Έλα και τύλιξε με
Με ασημένια φύλλα
Και ψυχρά σμαράγδια
Σήμερα που ο θεός κοιτάζει αλλού
Με ασημένια φύλλα
Και ψυχρά σμαράγδια
Σήμερα που ο θεός κοιτάζει αλλού
Για να μην δει το φόβο του παιδιού του
Την τούφα απ΄τα ξανθιά μαλλιά του
Πώς θα σκορπίζει στους δρόμους
Και στην τελευταία θάλασσα
Την τούφα απ΄τα ξανθιά μαλλιά του
Πώς θα σκορπίζει στους δρόμους
Και στην τελευταία θάλασσα
Μην χρειαστεί να σκύψει το κεφάλι
Από τύψεις ολωσδιόλου ανώφελες
Μα απαλά ας τραγουδήσει
Για το μικρό του όμορφο κοχύλι
5/7/2016
Από τύψεις ολωσδιόλου ανώφελες
Μα απαλά ας τραγουδήσει
Για το μικρό του όμορφο κοχύλι
5/7/2016
Κυριακή, Μαΐου 08, 2016
Σημειώσεις ενός Υπαρξιστή
"κι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια
γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά"
Σεφέρης
Ενας γέροντας στην ακροποταμιά
Εκδόθηκε πριν λίγες μέρες το βιβλίο μου "Σημειώσεις ενός Υπαρξιστή". Είναι πολύ περίεργη η αίσθηση της έκθεσης. Ιδιαίτερα με την έκδοση ενός βιβλίο τόσο προσωπικού. Όμως, δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς. Αυτό ήταν το στοίχημα από την αρχή. Να προσπαθήσω να εκφραστώ με τον πλέον άμεσο τρόπο. Πιστεύοντας πως μιλώντας προσωπικά υπάρχει η ελπίδα τα λόγια που αποτυπώνονται να αφορούν και άλλους.
Παρασκευή, Φεβρουαρίου 12, 2016
Οι φοβερές μέρες του Δεκέμβρη του 1963 στη Λευκωσία
Τόσα χρόνια αναζητούσαμε θέματα.
Να τα, λοιπόν, τώρα!
Να που όταν, επί παραδείγματι,
πήραν τον σκοτωμένο
απ’ τ’ αντικρινό οικόπεδο
δεν πρόσεξαν την τσάντα με το πρόγευμα
που του είχε ετοιμάσει η γυναίκα του
και παρέμεινε.
Κώστας Μόντης
Τετάρτη, Ιανουαρίου 13, 2016
Η κατάληξη
Η κατάληξη
Είναι μια διαδικασία σταδιακής εξαπατήσεως.
Σ’ τα δίνουν πρώτα όλα: νεότητα, σφρίγος, γονείς, φίλους, αγάπη,
και πριν προλάβεις καν να καταλάβεις τι σημαίνουν όλ’ αυτά,
αρχίζουν να σου τα παίρνουν μέσ’ από τα χέρια, να σε κοροϊδεύουν.
Χάνουμε, χάνουμε ολοένα: σαν να μας κλέβουν στα χαρτιά.
Είναι μια, βασανιστικά αργή, διεξοδική ιστορία πτωχεύσεως.
Ένα ένα πέφτουν τα λογής περιβλήματά μας,
πέφτουν τα ωραία, απατηλά στηρίγματα της νιότης
γίνεται άγριο, ανελέητο κοσκίνισμα.
Τέλος,
μένουν ελάχιστα, δυο τρία πράγματα, σε μιαν ολάκερη ζωή,
αληθινά δικά μας.
Ανέστης Ευαγγέλου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Contrapunctus
Λίγες μέρες πριν εκδόθηκε η ποιητική μου συλλογή Contrapunctus από τις εκδόσεις Πληθώρα. Ήταν ένα πείραμα αντίστιξις. Ξεκίνησε με το ερώτη...
-
Να βρω ένα κοχύλι. Τι τύχη! Στην παραλία, παιδάκι. Θυμάμαι ακόμα τη χαρά. Μικρή ομορφιά κρυμμένη στην άμμο. Έστω σπασμένο, έστω μικρό το κ...
-
Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εμπειρία του να βλέπεις το πρωτότυπο ενός έργου τέχνης. Καλά τα βιβλία, καλά τα αντίγραφα, καλές οι ...
-
Γλυκά θροΐζουν γύρω μου τα δένδρα. Tί υψηλός και αίθριος που είναι ο ουρανός! Mέσ' στην ψυχή μου το ουράνιον τόξον και στην καρδιά μου μ...